ಮೂಕ ಹಕ್ಕಿಯು ಹಾಡುತ್ತಿದೆ...!

ಅದೊಂದು ಕಲ್ಪನಾತೀತ ಭಾವ. ನೋವಿದೆ, ನಲಿವಿದೆ... ನಿರೀಕ್ಷೆಗೂ ಮೀರಿದ ಯಾತನೆಯಿದೆ. ಅತ್ತರೆ ಎಂದೂ ಬತ್ತದ ಕಣ್ಣೀರಿನ ಪ್ರವಾಹವೇ ಇದೆ...!

ಪುಟ್ಟ ಹಕ್ಕಿಯ ಕಣ್ಣು ಕಟ್ಟಿ, ದಟ್ಟ ಕಾನನದಲ್ಲಿ ಬಿಟ್ಟು ಹಾರು ಎಂದರೆ....! ಹಾರಲು ವಿಶಾಲವಾದ ನೀಲಾಕಾಶವಿದ್ದರೂ, ಅದರ ಹರವು ಎಲ್ಲ ಮುರುಟಿ ಹೋದ ಕನಸುಗಳಾಗಿವೆ. ಆ ಕನಸಿನ ಲೋಕದೊಳಗೊಂದು ಕನವರಿಕೆಯ ಪುಟ್ಟ ಜಗತ್ತಿದೆ. ಆ ಜಗತ್ತು ಕೂಡಾ ಗಾವುದ ದೂರ. ನನ್ನ ಧ್ವನಿ ಕೇಳದಷ್ಟು ದೂರದಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸಿದೆ; ಮನಸ್ಸಿನ ಒಂದು ಪಿಸುಮಾತಿದೆ. ರೋಧಿಸುವ ಮನಸ್ಸಿಗೆ ಸಾಂತ್ವನ ಹೇಳುವ ಮೇಘಗಳು ಕೂಡಾ ಮುನಿಸಿಕೊಂಡಂತಿವೆ. ಜೀವಚ್ಛವವಾಗಬಾರದೆಂದು ತಿನ್ನುವ ಕಾಳು-ಕಡಿಯೂ ಕೂಡಾ, ವಿಷಯವಾಗುತ್ತಿದೆ. ಒಡಲಲ್ಲಿ ಧಗಧಗನೆ ಉರಿವ ಬೆಂಕಿ ಕಿಚ್ಚು, ಮೈ-ಮನವೆಲ್ಲ ಸುಡುತ್ತಿದೆ.

ಅನಿವಾರ್ಯತೆಗೆ ತಲೆಬಾಗಿ ಮಂಡಿಯೂರಿ ಕುಳಿತಂತಾಗಿದೆ. ದೈನ್ಯವು ಗಂಟಲಲ್ಲಿ ನೋವಾಗಿ ಕುಳಿತು, ಅಳುವೇ ತುಟಿಗೆ ಬಂದಂತಾಗಿದೆ. ಭಾವ ಪ್ರವಾಹದಲ್ಲಿ ತೋಯ್ದು, ತೊಪ್ಪೆಯಾದ ಅನುಭವ. ಕಣ್ಣೀರ ಝರಿಯು ಬಿರುಸಾಗಿ ಹರಿಯುತ್ತಿದ್ದು, ರುದ್ರ ಭಯಂಕರವೆಂದೆನಿಸುತ್ತಿದೆ.
ದಟ್ಟ ಕಾನನದಲ್ಲಿ ಒಂಟಿ ನಡಿಗೆ. ನೀರವ ಮೌನದಲ್ಲಿ, ಮೂಕ ಹಕ್ಕಿಯ ಹಾಡು. ಕಾಪಿಟ್ಟ ಮೋಡ ಕೂಡಾ ಮಾತಾಡುತ್ತಿಲ್ಲ. ಗಿಡ ಗಂಟೆಗಳ ಕೊರಳ ಗಾನವೂ ಸ್ಥಬ್ದವಾಗಿದೆ. ಭಾರವಾದ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತುಗಳು, ತರಗೆಲೆಯ ಮೇಲೂ ಅಚ್ಚೊತ್ತುತಿವೆ. ಮರದ ಮೇಲೆಲ್ಲೂ ಕೂತ ಮರಿ ಹಕ್ಕಿ, ಮುಂಜಾನೆದ್ದು ಹೋದ ತಾಯಿ ಹಕ್ಕಿಗಾಗಿ ಪರಿತಪಿಸುತ್ತಿದೆ. ಒಂಟಿತನದ ಬೇಗುದಿ ಇನ್ನೆಷ್ಟು ದಿನ...? ಬರುವ ಸುದನವನ್ನು ನೆನೆದುಕೊಂಡೇ ಕಾಲ ಕಳೆಯಬೇಕಿದೆ. ನನಸಿನಲ್ಲಿ ಆಗದ್ದನ್ನು ಕನಸಿನಲ್ಲಿ ಕಾಣಬೇಕಿದೆ. ಸಂತಸ ಪಡೆಯಬೇಕಿದೆ. ಬದುಕು ಇಷ್ಟೇನಾ....?
ನಾ ನಿನಗೆ ಬೇಡವಾಗಿರಬಹುದು, ಆದರೆ ನಿನ್ನ ಹೃದಯಕ್ಕಲ್ಲ....!