'ಅಬ್ಬಲ್ಲಿ ದಂಡೆ' ಮುಡಿಗೇರಿಸುವಾಸೆ, ಪ್ಲೀಸ್............ 

ಮೊಗ್ಗು ಮಲ್ಲಿಗೆ, 
ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ ನೀ ನನ್ನ ಬೆಸ್ಟ್ ಫ್ರೆಂಡ್ ಎಂದು. ಆದರೆ, ಅವತ್ತು 'ನಿನಗಾಗಿ' ಸಿನೆಮಾ ನೋಡಿದಾಗಿನಿಂದ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ಏನೋ ಗುಜುಗುಜು ಸದ್ದು ಕೇಳಿಸಲಾರಂಭಿಸಿತು. ನೋಡು ಸಿನೇಮಾದುದ್ದಕ್ಕೂ ನಾ ವಿಜಯ ರಾಘವೇಂದ್ರ, ನೀ ರಾಧಿಕಾ ಅನ್ನಿಸಿದ್ದಂತೂ ನೂರಕ್ಕೆ ನೂರು ಸತ್ಯ. ಅವತ್ತೇ ನನಗೆ ನಾ ಅರ್ಥವಾಗಿದ್ದು. ಅಲ್ಲಾ ಕಣೇ, ನೀ ನನ್ನ ಮನಸಿನ ರತಿಯಾಗಬಾರದು ಎಂದು ಕಾನೂನು ಏನಾದರೂ ಇದೆಯಾ? ನಮ್ಮಜ್ಜಿ ಆಣೆಯಾಗಲೂ ಇಲ್ಲ ನನ್ನರಗಿಣಿ.

ಆದರೆ, ಆ 'ಚಿನ್ನಾರಿ ಮುತ್ತ'ನ ತರಹ ನನಗೂ ಕಾಡಿದ್ದೂ ಅದೇ...! 'ನಿನ್ನ ಬಳಿ ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ನಿವೇದಿಸಿಕೊಂಡು, ಸ್ನೇಹಕ್ಕೂ ಬ್ರೇಕ್ ಬಿದ್ದು ಬಿಟ್ಟರೆ.....?' ಅಯ್ಯಯ್ಯೋ ದಮ್ಮಯ್ಯ ಅಂತೀನಿ ಕಣೇ... ಒಂದು ಕ್ಷಣಾನೂ ನಿನ್ನ ಬಿಟ್ಟಿರೋಕೆ ಆಗದೆ ಒದ್ದಾಡ್ತಾ ಇರ್ತೀನಿ, ಅನುಕ್ಷಾ-ಕೋಯ್ಲಿ ತರಹ. ಅಂದ ಮೇಲೆ? ಇಲ್ಲ ಕಣೇ.. ಕಾಯ್ತೀನಿ. ನಿನ್ನ ಒಂದು ಕಣ್ಣಸನ್ನೆಗಾಗಿ!

ನಾನು ಸಲ್ಲುಮಿಯಾ ಅಂತೂ ಅಲ್ಲಾ. ನಾನು ನಾನೇ. ನಿನ್ನ ಅದೇ ಹಳೆಯ ಮಾಧವ. ನನ್ನ ಹೃದಯ ನುಡಿಸುವ ಮುರಳೀ ಗಾನದಲ್ಲಿ ಇರುವುದು ಒಂದೇ ಒಂದು ರಾಗ. ಅದು ಕೇವಲ ನೀನು. ನನ್ನ ಅಂತರಂಗದ ಆಗಸದಲ್ಲಿ ಸಾವಿರಾರು ನಕ್ಷತ್ರಗಳಿಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿರುವುದು ಚಂದ್ರನ ಪ್ರತಿಬಿಂಬದಂತಿರುವ ನೀನು ಮಾತ್ರ. ಬೆಳದಿಂಗಳ ತಂಪಲ್ಲಿ ನಾನು ತೋಯುತ್ತಿರಬೇಕು ಎಂಬ ಆಸೆ. ಪ್ಲೀಸ್... ನನ್ನ ಕಿರು ಬೆರಳು ಹಿಡಿಯುತ್ತೀಯಾ?
ಮುಂಜಾವಿನಲ್ಲಿ ಅಮ್ಮ, 'ಸಾಕು ಮಲಗಿದ್ದು. ಏಳೋ ಸೋಂಬೇರಿ' ಎಂದಾಗ ಎದ್ದು `ಕರಾಗ್ರೆ ವಸತೇ ಲಕ್ಷ್ಮೀ' ಎನ್ನುವಾಗ ಕೈ ನೋಡಿದಾಗ ಅಲ್ಲಿ 'ಹಾಯ್..' ಅನ್ನುತ್ತಾ ನಸು ನಗೆ ಬೀರುವ ತುಂಟಿ ನೀನೇ... ಎದ್ದು ಕನ್ನಡಿ ನೋಡುತ್ತಾ ಹಲ್ಲುಜ್ಜುವಾಗ ಆ ಕನ್ನಡಿಯೊಳಗಿಂದ ಕದ್ದು ಇಣುಕುವವಳೂ ನೀನೇ... ತಿಂಡಿ ಕೊಡಲೆಂದು ಅಮ್ಮ ತಟ್ಟೆ ತಂದಿಟ್ಟಾಗ, ಹೊಳೆವ ಆ ಸ್ಟೀಲ್ ತಟ್ಟೆಯಲ್ಲೂ ನೀನೇ... ಹುಡುಗಿ, ಇಡೀ ದಿನ ನಿನ್ನದೇ ಗುಂಗಿನಲ್ಲಿ ಇರೋ ನನಗೆ ಮತ್ತೇನು ಕಾಣಲು ಸಾಧ್ಯ ಹೇಳು?
ನನ್ನ ಸೈಕಲ್ ಹಿಂದೆ ನೀ ಹಾರಿ ಕುಳಿತು 'ನೋಡೋ ನಂಗೂ ಬರತ್ತೇ ಹಾರಿ ಕೂರೋಕೆ' ಎಂದು ನೀನಂದಾಗ, ನಾ ಅಂದುಕೊಳ್ಳುತ್ತೇನೆ. 'ಜೀವನದ ಸೈಕಲ್ ತುಳಿಯುವಾಗ ಹಿಂದುಗಡೆ ನೀನಿದ್ದರೆ ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನ' ಅಂತಾ... ಅದೇ ಸ್ನೇಹದ ಸಲಿಗೆ, ತರಲೆ ಜೊತೆಗೆ ಮೊಗೆದಷ್ಟು ಉಕ್ಕುವ ಪ್ರೀತಿ. ಸಾಕಲ್ವಾ ನಮ್ಮ ಪಾಲಿಗೆ, ಮತ್ತೀನ್ನೇನು ಬೇಕು ಹೇಳು?
ಮುಸ್ಸಂಜೆ ಹೊತ್ತಲ್ಲಿ ಮನೆ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿ ಅರಳುವ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಮಲ್ಲಿಗೆ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದಾಗ, ಒಮ್ಮೊಮ್ಮೆ ನಿನ್ನ ಮುದ್ದು ಮುಖ ನೆನಪಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತೇ ಕಣೇ. ಆಗ ನೀನಿದ್ದ ಹಾಸ್ಟೇಲ್ ಕಡೆ ಸುಮ್ಮನೇ ಸೈಕಲ್ ತುಳಿದು ಬಿಡುತ್ತೇನೆ. ಅರ್ಧ ದಾರಿ ಕ್ರಮಿಸುತ್ತಿದ್ದಂತೆ 'ಹೇ.. ಲೋಸು, ಬೇಡ ಕಣೋ. ಹಾಸ್ಟೇಲ್ ಮುಂದೆ ಬರಬೇಡ' ಎಂದು ಅಳುಮುಖ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ನೀ ಹೇಳಿದ್ದು ನೆನಪಾಗಿ ಬಿಡುತ್ತದೆ. ಅದಕ್ಕೆ ಸೈಕಲ್ ದೂಡಿಕೊಂಡು ವಾಪಸ್ ಮರುಳುತ್ತೇನೆ. ಕ್ಷಣ ಕ್ಷಣವೂ ಹಿಂತಿರುಗಿ ನೋಡುತ್ತ, ಎಲ್ಲಿಯಾದರೂ ನೀ ಹೊಳಕುತ್ತೀಯಾ ಎಂದು!
ನೀ ಎಲ್ಲ ಹುಡುಗಿಯರ ತರಹ ಅಲ್ಲ ಕಣೇ. ನೀನೊಂದು ವಿಶೇಷ. ಮುಗಿಯದ ಕವನ. ನನ್ನ ಪ್ರೀತಿ ಪದಕ್ಕೆ ನೀನೇ ಪಲ್ಲವಿ, ನೀನೇ ಶೀರ್ಷಿಕೆ. ಯಾಕೇ ಹುಡುಗಿ, ಸಮಯ ಸಿಕ್ಕಾಗಲೆಲ್ಲ ನೀ ನನ್ನ ಗೋಳು ಹೊಯ್ದುಕೊಳ್ಳುತ್ತ ಇರುತ್ತೀಯಾ? ಸ್ವಲ್ಪ ಕಡಿಮೆ ಮಾಡು. ಪ್ಲೀಸ್...
ನೀನು ಹೇಳುತ್ತೀಯಲ್ಲ, 'ನಿನ್ನ ಸಂತೋಷವೊಂದು ಸಾಕು. ಮತ್ತೇನೂ ಬಯಸಲಾರೆ ಬದುಕಲ್ಲಿ' ಎಂದು. ಆದರೆ, ನನ್ನ ಸಂತೋಷ ನೀನು! ನನ್ನ ಯಶಕ್ಕಾಗಿ ಹಂಬಲಿಸುತ್ತೀಯಾ ಅಲ್ವಾ? ಅದು ನೀ ನನ್ನ ಜೊತೆಗಿದ್ದರೆ ಮಾತ್ರ....
ನಮ್ಮಮ್ಮ ಕಟ್ಟಿಟ್ಟ ಅಬ್ಬಲಿ ಹೂವಿನ ದಂಡೆಯನ್ನು ಕದ್ದುಕೊಂಡು ನಾಳೆ ನೀನಿದ್ದಲ್ಲಿಗೆ ಬರುತ್ತೇನೆ. ರೇಶಿಮೆಯಂತ ನಿನ್ನ ಕೂದಲಿಗೆ ನನ್ನ ಕೈಯ್ಯಾರೆ ಅದನ್ನು ಮುಡಿಗೇರಿಸಬೇಕೆಂಬ ಪುಟ್ಟ ಆಸೆ ಕಣೇ! ಅನುಮತಿ ನೀಡುತ್ತೀಯಾ...?
-ನಿನ್ನ ಮಾಧವ
 nrajbn@gmail.com